Yaşam bazen çok aydınlık bazense kapkaranlık. Şimdi hayat
karanlık. Pembe panjurlarım çoktan kapandı. Toz pembe gösteren gözlüklerim
gözümden düştü, kırıldı. Şimdi hayat zorluklarla dolu. Yaşım büyüdükçe hayat
yolumda ki tümsekler artıyor. küçükken neden büyümek istediğime şimdi hiçbir
anlam veremiyorum. Düşüncelerim karanlık. Kahverengi gözlerimden kalkmayan bir
sis perdesi var. Dışarıda güneşte açsa ‘’ oralarda hava nasıl ‘’ dendiğinde
‘’sisli ve soğuk’’ diyesim var. Evet hava soğuk . İçimi soğutan insanlar var.
İnsanlar soğuk. Bu soğuk beni üşütüyor. İnsanlar acımasız. İnsanlar diğer
insanların incinip incinmeyeceği düşünemeyecek kadar düşüncesiz. Bu
düşüncesizlik çemberinde benim düşüncelerim bir buz misali eriyip gidiyor.
Kimse ne düşündüğümü sormuyor. Soranlar var elbet. Ama onlar da benim gibi
düşünceleri eriyip gidenler. İnsanlar bencil. İnsanlar diğer insanları
düşünemeyecek kadar bencil. İnsanlar açgözlü. İnsanlar eline geçen her şeyi
kendi için kullanmakta kararlı. paylaşım yok.
kendim yazdım sizce nasıl olmuş ?
kendim yazdım sizce nasıl olmuş ?
merhabalarr:)
YanıtlaSilsayfanıza geldim ama,gidebilmek ne mümkün kii:)
samimiyetiniz ile süslediğiniz sayfanız çok hoşş..
emeklerinize kaleminize sağlıkk:)
takipçinizim.
bende sizi bekliyorum sayfama,arzu ederseniz elbbette..:)
gönül dolusu sevgilerimle...
oy oy oy bunlar ne güzel sözler !!
Silbeni ne kadar mutlu ettiniz bilemezsiniz valla :)