Cumartesi, Şubat 11

pembe panjurlarım kapalı


Yaşam bazen çok aydınlık bazense kapkaranlık. Şimdi hayat karanlık. Pembe panjurlarım çoktan kapandı. Toz pembe gösteren gözlüklerim gözümden düştü, kırıldı. Şimdi hayat zorluklarla dolu. Yaşım büyüdükçe hayat yolumda ki tümsekler artıyor. küçükken neden büyümek istediğime şimdi hiçbir anlam veremiyorum. Düşüncelerim karanlık. Kahverengi gözlerimden kalkmayan bir sis perdesi var. Dışarıda güneşte açsa ‘’ oralarda hava nasıl ‘’ dendiğinde ‘’sisli ve soğuk’’ diyesim var. Evet hava soğuk . İçimi soğutan insanlar var. İnsanlar soğuk. Bu soğuk beni üşütüyor. İnsanlar acımasız. İnsanlar diğer insanların incinip incinmeyeceği düşünemeyecek kadar düşüncesiz. Bu düşüncesizlik çemberinde benim düşüncelerim bir buz misali eriyip gidiyor. Kimse ne düşündüğümü sormuyor. Soranlar var elbet. Ama onlar da benim gibi düşünceleri eriyip gidenler. İnsanlar bencil. İnsanlar diğer insanları düşünemeyecek kadar bencil. İnsanlar açgözlü. İnsanlar eline geçen her şeyi kendi için kullanmakta kararlı. paylaşım yok.



kendim yazdım sizce nasıl olmuş ?

2 yorum:

  1. merhabalarr:)
    sayfanıza geldim ama,gidebilmek ne mümkün kii:)
    samimiyetiniz ile süslediğiniz sayfanız çok hoşş..
    emeklerinize kaleminize sağlıkk:)
    takipçinizim.
    bende sizi bekliyorum sayfama,arzu ederseniz elbbette..:)
    gönül dolusu sevgilerimle...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. oy oy oy bunlar ne güzel sözler !!

      beni ne kadar mutlu ettiniz bilemezsiniz valla :)

      Sil

arkadaşlar yorum yapmanız beni gerçekten çok mutlu ediyor. Nasıl diyim böyle bulutların üstüne falan çıkıyorum :)